Nie, to nie tytuł filmu, ale w ostatnich dniach przytrafiły mi się aż 3 tytuły, które jako tako zasługują na wspomnienia (dwa inne, niestety wcale nie).
Po pierwsze, to wyjście z dziećmi do kina na „Iluzję„, czyli  film rodzinny, rozrywkowy, bez głowienia się nad bardziej skomplikowanymi (albo wręcz banalnymi) zagadkami egzystencjalnymi. I udało się: dobry film rodzinny i rozrywkowy i aktrakcyjny zarówno aktorsko, jak i technicznie. Poza tym lubię filmy o iluzji i magii, która jest dla mnie niepojętą dziedziną, i nad zagadkami której nigdy się nie zastanawiałam, chcąc, żeby pozostała właśnie taka zagadkowa. Oczywiście w kinie dochodzą tricki filmowe i jeszcze więcej jest możliwe i tak jest fajnie. Morgan Freeman jest już zdecydowanie starszym aktorem, a znowuż Wood Harrleson jakby młodniał. I pointa też jest w porządku. Za jakiś czas z przyjemnością obejrzą drugi raz, bo warto.

Dwa następne filmy… jakby wzbudziły entuzjazmu mniej. Może dlatego, że nie są „pierwszej młodości”, mają już po 2 i 3 lata. 

„Histeria” – bo chciałyśmy obejrzeć komedię europejską, a najlepiej angielską, na kolana nie powaliła. Ot, taka sobie historyjka, jakich wiele, z tym, że jednym z tematów i oczywiście rekwizytów, jest wibrator. Najzabawniejsze było, w jaki sposób powstał, i że wynalazł go przez przypadek gentelmen, którego gra (świetnie ucharakteryzowany) Rupert Everett – zdeklarowany gej, co dodaje uroku całej sprawie. Niestety, poza tym wszystko jest do końca przewidywalne i o letniej temperaturze.
        

I ostatni tytuł to „Weronika postanawia umrzeć„. I już widać skalę moich zainteresowań, można by powiedzieć od Sasa do Lasa. I tutaj drugie rozczarowanie. Nie, nie powiedziałabym, że jestem fanką Cohelo i ekranizacja zawiodła moje oczekiwanie, bo nie jestem. Nawet tej książki nie czytałam, ale po filmie tym bardziej nie przeczytam. Jaki banał! Kiedyś zobaczyłam, że Cohelo pisze dla jednego z miesięczników lub tygodników i przeczytałam kilka takich takstów. No właśnie, zobaczyłam je teraz na filmie. Coś do zobaczenia i zapomnienia, bez potrzeby magazynowania. Tak więc tyle już i tak wystarczy.