I już kolejny festiwal filmowy za nami. Tegoroczna Gdynia była mokra i chłodna, ale nie nudna. Programów dodatkowych jest coraz więcej, często miałam kłopoty z wyborem. Bardzo atrakcyjnie zapowiadał się blok czeski, ale na to już zabrakło czasu. Priorytetem były filmy konkursowe, a że informacje od znajomych były dość sprzeczne, chciałam na własne oczy zobaczyć jak najwięcej. Zauważyłam, że każdego roku jest jakiś element, motyw powtarzający się w większości filmów. W ub. roku były dzieci i pogodne zakończenia filmów a w tym roku motyw śmierci. Bez wnikania w szczegóły podobały mi się: Cztery noce z Anną, 33 sceny z życia, Boisko bezdomnych i (jednak czeski) Bracia Karamazow. Bez bólu obejrzałam Małą Moskwę, Rysę, Senność, Jeszcze nie wieczór i Drzazgi. Reszta niech pozostanie milczeniem. W tym roku wyjątkowo piękna była muzyka w filmach, i jak zwykle wspaniali są nasi aktorzy.Jeżeli chodzi o nagrody, to polskie media poświęcają im nadzwyczaj dużo miejsca, bo werdykt jury był faktycznie zaskakujący. Zasadniczo nagród jest bardzo dużo, zupełnie jakby jury chciało obdarować wszystkich znajomych Królika, żeby nikt nie poczuł się urażony. Ale do głowy by mi nie przyszło, że nagrodę główną zgarnie Mała Moskwa. (Najbardziej w tym filmie zastanawia mnie postać radzieckiego oficera, pilota myśliwca, który z niebiańskim spokojem toleruje romans żony i narodziny nie swojego dziecka. Taki przystojny, a taki naiwnie dziecinny!) Ale Gdynia to nie tylko filmy. To także wspaniałe morze – nawet jak leje i jest zimno, to znajomi i nowopoznani, ciekawi ludzie, to wreszcie okazja do obserwacji tego całego targowiska próżności, które co roku obnosi się po bulwarach oraz na gali rozdania nagród. Ale – jak zwykle – najmniej jest radości z polskich filmów i ich sukcesów.

ciekawe zdjęcia znajdziecie na stronie: http://www.kfp.com.pl/